انواع روش های انتقال گرما
– انتقال گرما به روش تابش
در سرعت انتقال گرما به روش تابشی ، نیازی به وجود ماده نیست. در این روش گرما به صورت نور یا امواج الکترومغناطیسی از چشمه های داغ و ملتهب به اطراف گسیل می شود.
یک دسته از امواج الکترومغناطیسی، پرتوهای فرو سرخ هستند. این پرتوها وقتی به جسمی بتابند گرمای زیادی تولید می کنند. در تابش ماده منتقل نمی شود لذا نیازی به محیط مادی یا مولکول هایی که انرژی گرمایی را منتقل کنند نیست، یعنی می توانند در خلاء نیز انجام گیرند.
انتقال گرما به طریق تابش بسیار سریع (با سرعت نور) صورت می گیرد اما در روش های رسانایی و همرفتی بسیار کند است.
– انتقال گرما رسانش
انتقال انرژی بین اجسام که در تماس فیزیکی با یکدیگر هستند.
– انتقال گرما همرفت
در روش انتقال گرما به روش همرفت، خود ماده با جابه جا شدن، گرما را منتقل می کند.
– انتقال گرما در خلا
برای انتقال گرما به روش همرفت و رسانش به محیط مادی نیاز است ولی انرژی تابش خورشید از خلا عبور می کند و به ما می رسد پس به محیط مادی نیاز ندارد.
تفاوت انتقال گرمایش تابشی
انتقال گرمایش تابشی از دو نظر با دو روش قبلی تفاوت دارد:
اول اینکه در این روش برای انتقال گرما نیازی به محیط مادی نیست و این عمل در خلاء هم صورت می گیرد.
دوم این که انتقال گرمای هدایتی و جابجایی در جهت کاهش دما صورت می گیرد در حالی که انتقال گرمایش تابشی می تواند بین دو جسم که توسط یک محیط سرد از یکدیگر جدا شده اند نیز صورت گیرد.
تئوری های مختلفی برای تابش ارائه شده است. یک تئوری، تابش را به انتشار بسته های انرژی به نام فوتون مرتبط می داند. در تئوری دیگر تابش به صورت انتشار امواج الکترو مغناطیس در نظر گرفته می شود.
گرمایش تابشی بخشی از طیف الکترومغناطیس است که طول موجش در محدوده ۰.۱ تا ۱۰۰ میکرومتر است و شامل قسمتی از امواج ماوراء بنفش، کل امواج مرئی و مادون قرمز است.
این نوع تابش در اثر حرکات چرخشی و ارتعاشی مولکولی، اتم ها و الکترون های مواد، حاصل می شود.
تشعشع گرمایی به طور دائم در کل اشکال ماده (جامد، مایع و گاز) که دارای دمای بالاتر از صفر مطلق هستند، صورت می گیرد.